Dolle boel in Bandung
1 augustus 2015 - Bandung, Indonesië
Na onze mooie tijd in Jakarta bij de familie van Azalia zijn we doorgereisd naar Bandung per bus. Aldaar werden we opgehaald door een nieuwe aiesec lid, Ami, die ons naar kantoor bracht.
Het was onze taak om die middag twee trainingen te geven aan het bestuur van de lokale aiesec committee over team building en feedback geven. Deze waren oorspronkelijk gepland van 12.00 tot 13.00, maar ondertussen kennen we de Indonesische tijdsplanning dus dat werd 13.30 tot ergens laat in de middag. Men was erg enthousiast en het team van Bandung is heel erg leuk. Veel jonge, bevlogen idealisten die bereid zijn om te werken.
'S avonds was er een diner van alumni van aiesec in een Frans restaurant. Wat een verademing om weer eens spaghetti (met zalm!) te eten. We hebben geslapen bij een meisje, genaamd Nu, op haar studentenkamer. Dat was even afzien. De kamer was maximaal negen vierkante meter, inclusief badkamer. Onze nacht op een gedeelde matras was niet heel geslaagd, maar we hadden een bed en de volgende ochtend zijn we gaan ontbijten met de ouders van het meisje in een soort nieuwbouwwijk in Zuid Bandung. Overal uit de grond gestampte grijze gebouwen, middenin een verlaten landschap.
Na de lunch werden we rondgeleid door Bandung. Opnieuw de herkenning van Nederlandse gebouwen. Helaas was de grootste moskee van Bandung gesloten en konden we niet van het uitzicht bovenop genieten. Na een wandeltochtje door een artistieke straat zijn we in de avond naar een Cafe De Waas, dat bovenop een berg ligt, vertrokken om aldaar met uitzicht over Bandung te genieten van een Indonesische maaltijd. Met de lichtjes van de stad onder ons leek het net Parijs, maar dan heel groot.
Op de maandag zijn we heel vroeg opgestaan om les te geven aan een basisschool in Zuid Bandung. De scholen in Indonesië beginnen om zeven uur 's ochtends. Deze maandag was heel bijzonder, daar het de eerste schooldag van het nieuwe jaar was. De leerlingen werden allemaal bij elkaar geroepen in de ochtend om naar ellenlange verhalen te luisteren van leraren over het nieuwe jaar en dergelijke dingen die wij niet in het Indonesisch konden verstaan. De kinderen keken allemaal met grote ogen naar ons, twee bulehs die daar maar eens even de rust van de maandag kwamen verstoren.
We kregen een eerste, tweede en derde klas om les aan te geven. We hebben hen leren tellen tot tien in het Nederlands, geleerd wat stroopwafels en pannenkoeken zijn en verteld over Nederland. Iemand had een kaart van de wereld geregeld waarop we Nederland konden laten zien en Sanneke had een vlag meegenomen van Nederland die we hebben opgehangen in de klas. We hebben toet-toet-toeter op je waterscooter gezongen en aan het einde van de dag konden zij met ons meezingen! Na de tijd in de klas zijn we met de kinderen naar buiten gegaan om spelletjes te doen: drie is teveel; zeven tellen in de rimboe; tikkertje; etc. De kinderen gilden van plezier en wilden allemaal met ons op de foto. Net als de leraren en ouders. Dus na de les zijn we nog zeker een uur bezig geweest met jolig lachen naar de camera van tientallen enthousiaste ouders en leraren.
In de avond zijn we verhuisd van de kamer van het meisje naar een immens huis van onze homestay. De man des huizes was net jarig geweest, dus werden we uitgenodigd voor een diner met zijn collega's in een sjiek Indonesisch restaurant. Een hele grote lange tafel was gedekt met al het Indonesische lekkers dat je je maar kunt verzinnen. Samen met zijn familie en collega's hebben we daar wel twee uur gezeten en we werden verplicht om alles te proeven. De collega's waren niet weg van een lichtelijk seksueel getint grapje en de helft kregen we niet eens mee in het Indonesisch. Als conclusie werd gesteld dat we voor Indonesische begrippen wel toe waren aan trouwen en dat er nog heel wat single mannen rondliepen op het bedrijf van onze homestay man die best een doortastend Westers meisje konden gebruiken.
Op dinsdag zijn we om half vier opgestaan om met auto en motor naar een ontzettend mooi uitzicht punt te reizen bovenop een berg en de zonsopkomst boven Bandung te bekijken. Het was een kippenvel moment, zowel door de kou als door de pracht van het uitzicht.
We hebben ontbeten op een andere berg die ernaast lag, 30 minuutjes met het haar los achterop de motor.
In een van de universiteiten van Bandung hadden we daarna een Incoming preperation seminar met alle andere uitwisselingstudenten. Allemaal talen en culturen door elkaar, we zijn heel veel aiesec studenten tegengekomen van over de hele wereld. Opvallend veel uit Egypte.
Er werden presentaties gegeven over de cultuur van Indonesië, de stad Bandung, het eten hier, vervoersmiddelen, etc. Met een grote groep studenten zijn we uiteten gegaan in een winkelcentrum in de buurt, wat een gezicht; al die buitenlanders!
'S avonds verhuisden we naar de oma van een aiesec meisje, als slaapadres. De oma sprak zelfs een beetje Nederlands!
Op de woensdag vertrokken we vroeg naar het rurale gebied van Bandung om hier een interview te doen met een man van de coöperatie KPBS, een melkveehouder coöperatie. We hebben daar een boerderij gezien en een interview gedaan met een boer (met 12 koeien!). Ook hebben we de melk fabriek bezocht. We kregen allerlei melkproducten en snacks mee naar huis.
De weg naar de coöperatie was hobbelig en onduidelijk, maar het uitzicht was echt adembenemend. Overal rijst en thee plantages.
In de middag zijn we trein tickets gaan halen bij een supermarkt. Dat was nog even stress, want er was geen mogelijkheid om te pinnen in de winkel en er waren nog slechts drie kaartjes over!
Op de donderdag was onze laatste afspraak voor de Rabobank opdracht. Dit keer met een werknemer van Friesland Campina. Ook met hem hebben we een interview gedaan over het project van Rabobank, Friesland Campina en de coöperaties die de melkvee houders vertegenwoordigen.
Hierna begon onze echte vakantie! Geen interviews meer en niks meer doen voor aiesec, heerlijk.
In de middag hebben we ingecheckt in ons hotel dat we hadden geboekt omdat we 's avonds uitgingen en in de buurt wilden slapen. We hebben lekker een filmpje gekeken en zijn uitgebreid gaan douchen. In de avond werden we opgehaald door onze aiesec club om lekker pizza te gaan eten en bier te drinken (lang geleden!). Vanuit deze tent zijn we doorgereden naar de club: Southbank. Wat een verschil met stappen in Nederland! Hier werden we geacht om hakken te dragen en rokjes. Het was een hele leuke avond en een goede afsluiter van een mooie week in Bandung!
Het was onze taak om die middag twee trainingen te geven aan het bestuur van de lokale aiesec committee over team building en feedback geven. Deze waren oorspronkelijk gepland van 12.00 tot 13.00, maar ondertussen kennen we de Indonesische tijdsplanning dus dat werd 13.30 tot ergens laat in de middag. Men was erg enthousiast en het team van Bandung is heel erg leuk. Veel jonge, bevlogen idealisten die bereid zijn om te werken.
'S avonds was er een diner van alumni van aiesec in een Frans restaurant. Wat een verademing om weer eens spaghetti (met zalm!) te eten. We hebben geslapen bij een meisje, genaamd Nu, op haar studentenkamer. Dat was even afzien. De kamer was maximaal negen vierkante meter, inclusief badkamer. Onze nacht op een gedeelde matras was niet heel geslaagd, maar we hadden een bed en de volgende ochtend zijn we gaan ontbijten met de ouders van het meisje in een soort nieuwbouwwijk in Zuid Bandung. Overal uit de grond gestampte grijze gebouwen, middenin een verlaten landschap.
Na de lunch werden we rondgeleid door Bandung. Opnieuw de herkenning van Nederlandse gebouwen. Helaas was de grootste moskee van Bandung gesloten en konden we niet van het uitzicht bovenop genieten. Na een wandeltochtje door een artistieke straat zijn we in de avond naar een Cafe De Waas, dat bovenop een berg ligt, vertrokken om aldaar met uitzicht over Bandung te genieten van een Indonesische maaltijd. Met de lichtjes van de stad onder ons leek het net Parijs, maar dan heel groot.
Op de maandag zijn we heel vroeg opgestaan om les te geven aan een basisschool in Zuid Bandung. De scholen in Indonesië beginnen om zeven uur 's ochtends. Deze maandag was heel bijzonder, daar het de eerste schooldag van het nieuwe jaar was. De leerlingen werden allemaal bij elkaar geroepen in de ochtend om naar ellenlange verhalen te luisteren van leraren over het nieuwe jaar en dergelijke dingen die wij niet in het Indonesisch konden verstaan. De kinderen keken allemaal met grote ogen naar ons, twee bulehs die daar maar eens even de rust van de maandag kwamen verstoren.
We kregen een eerste, tweede en derde klas om les aan te geven. We hebben hen leren tellen tot tien in het Nederlands, geleerd wat stroopwafels en pannenkoeken zijn en verteld over Nederland. Iemand had een kaart van de wereld geregeld waarop we Nederland konden laten zien en Sanneke had een vlag meegenomen van Nederland die we hebben opgehangen in de klas. We hebben toet-toet-toeter op je waterscooter gezongen en aan het einde van de dag konden zij met ons meezingen! Na de tijd in de klas zijn we met de kinderen naar buiten gegaan om spelletjes te doen: drie is teveel; zeven tellen in de rimboe; tikkertje; etc. De kinderen gilden van plezier en wilden allemaal met ons op de foto. Net als de leraren en ouders. Dus na de les zijn we nog zeker een uur bezig geweest met jolig lachen naar de camera van tientallen enthousiaste ouders en leraren.
In de avond zijn we verhuisd van de kamer van het meisje naar een immens huis van onze homestay. De man des huizes was net jarig geweest, dus werden we uitgenodigd voor een diner met zijn collega's in een sjiek Indonesisch restaurant. Een hele grote lange tafel was gedekt met al het Indonesische lekkers dat je je maar kunt verzinnen. Samen met zijn familie en collega's hebben we daar wel twee uur gezeten en we werden verplicht om alles te proeven. De collega's waren niet weg van een lichtelijk seksueel getint grapje en de helft kregen we niet eens mee in het Indonesisch. Als conclusie werd gesteld dat we voor Indonesische begrippen wel toe waren aan trouwen en dat er nog heel wat single mannen rondliepen op het bedrijf van onze homestay man die best een doortastend Westers meisje konden gebruiken.
Op dinsdag zijn we om half vier opgestaan om met auto en motor naar een ontzettend mooi uitzicht punt te reizen bovenop een berg en de zonsopkomst boven Bandung te bekijken. Het was een kippenvel moment, zowel door de kou als door de pracht van het uitzicht.
We hebben ontbeten op een andere berg die ernaast lag, 30 minuutjes met het haar los achterop de motor.
In een van de universiteiten van Bandung hadden we daarna een Incoming preperation seminar met alle andere uitwisselingstudenten. Allemaal talen en culturen door elkaar, we zijn heel veel aiesec studenten tegengekomen van over de hele wereld. Opvallend veel uit Egypte.
Er werden presentaties gegeven over de cultuur van Indonesië, de stad Bandung, het eten hier, vervoersmiddelen, etc. Met een grote groep studenten zijn we uiteten gegaan in een winkelcentrum in de buurt, wat een gezicht; al die buitenlanders!
'S avonds verhuisden we naar de oma van een aiesec meisje, als slaapadres. De oma sprak zelfs een beetje Nederlands!
Op de woensdag vertrokken we vroeg naar het rurale gebied van Bandung om hier een interview te doen met een man van de coöperatie KPBS, een melkveehouder coöperatie. We hebben daar een boerderij gezien en een interview gedaan met een boer (met 12 koeien!). Ook hebben we de melk fabriek bezocht. We kregen allerlei melkproducten en snacks mee naar huis.
De weg naar de coöperatie was hobbelig en onduidelijk, maar het uitzicht was echt adembenemend. Overal rijst en thee plantages.
In de middag zijn we trein tickets gaan halen bij een supermarkt. Dat was nog even stress, want er was geen mogelijkheid om te pinnen in de winkel en er waren nog slechts drie kaartjes over!
Op de donderdag was onze laatste afspraak voor de Rabobank opdracht. Dit keer met een werknemer van Friesland Campina. Ook met hem hebben we een interview gedaan over het project van Rabobank, Friesland Campina en de coöperaties die de melkvee houders vertegenwoordigen.
Hierna begon onze echte vakantie! Geen interviews meer en niks meer doen voor aiesec, heerlijk.
In de middag hebben we ingecheckt in ons hotel dat we hadden geboekt omdat we 's avonds uitgingen en in de buurt wilden slapen. We hebben lekker een filmpje gekeken en zijn uitgebreid gaan douchen. In de avond werden we opgehaald door onze aiesec club om lekker pizza te gaan eten en bier te drinken (lang geleden!). Vanuit deze tent zijn we doorgereden naar de club: Southbank. Wat een verschil met stappen in Nederland! Hier werden we geacht om hakken te dragen en rokjes. Het was een hele leuke avond en een goede afsluiter van een mooie week in Bandung!
